Eens waren wij hooligans of zoiets

Voetballen zeg je? Nee dat heb ik niet lang gedaan, omdat het mij waarschijnlijk gewoon niet al te veel deed.
Bij Spirit in Hoogkarspel begon ik in de F'jes en volgens mij was de F1 het hoogste elftal dat ik behaald heb, maar we waren wel goed zeg en wonnen alles zo'n beetje met dubbele cijfers.
Na mijn zeer lange voetbalcarrière heb ik her en der nog wel eens tegen een bal aangetrapt, maar dat was vaak meer 's avonds met wat vrienden op een achterveld bij datzelfde Spirit.

Wel vond ik het leuk om zo af en toe eens een wedstrijd te bezoeken en daarna een drankje te doen in de kantine.
Met zaalvoetbal had ik al helemaal niets, maar toch heb ik daar mijn meest beruchte periode beleefd als supporter zijnde (of zeg maar gerust zaalvoetbal-hooligan) en dat gebeurde gewoon van de een op de andere avond.
Volgens mij was ik met nog een aantal personen gewoon in het voor café van de Sluis aanwezig toen er nog een aantal bekenden binnenliepen, die op die avond een wedstrijd van Drechterland gingen aanschouwen.
Voor de gezelligheid (ja wij waren een gezellig zooitje) besloten we ook maar even een kijkje te gaan nemen en onze "nieuwe" lokale helden aan te moedigen.
Het was wel met de rem er op want niemand minder dan agent Gerrit Louter was de coach van 't team dat wij aanmoedigden en oom agent wil je natuurlijk wel te vriend houden.
Toch duurde het niet lang voor de eerste toeter mee werd gebracht en daar bleef het niet bij, want ook de supportersliederen werden met de keer mooier en luider gezongen en als het even nodig was dan zorgden we met het nodige vocale geweld dat de tegenstander even niet wist waar ze het zoeken moesten.

Op doel bij onze helden stond sluitpost Stefan Waterman en die kreeg al snel een aanmoediging als "Oeh Ah Waterman, zeg Oeh Ah Waterman" en door deze steun heeft hij vast & zeker diverse ballen tegengehouden.
In het veld stond o.a. Daniel Dels en die had niet veel aanmoediging nodig om gemiddelde directe tegenstander even duidelijk te maken dat er maar 1 Daniel Dels was, dus was het vaak weer even kijken hoeveel er het laatste fluitsignaal zouden halen.
Zonder te overdrijven kan ik wel zeggen dat er avonden zijn geweest dat de tribune in de Sluis afgeladen vol was en dat die gasten op het veld af en toe niet wisten wat hun overkwam.

Ook herinnering ik mij nog een avond in de Sluis waarop werd aangekondigd dat we over niet al te lange tijd een uitwedstrijd zouden spelen tegen de rivaal uit Hoorn genaamd "Veerhuys" en dat vroeg dus om de nodige voorbereidingen.
Gaan we met auto's en zo ja wie kan er dan rijden? Gaan we een bus regelen en gaat dat wel passen? Gaan we met de trein en zo ja hoe laat? Ook moesten we er zeker van zijn dat de nodige toeters en bellen mee zouden worden gebracht en voor de gelegenheid een aantal scheidsrechter fluitjes om even goed te kunnen storen.
De avond van de wedstrijd zijn wij het team vooruit gereisd naar Hoorn met de trein en volgens mij hadden we zeker 1 coupe nokvol en zat de sfeer er goed in.
Bij aankomst bij de sporthal te Hoorn wist de aanwezige barman niet wat hem overkwam en de spelers van Veerhuys deden het al redelijk in de korte broek bij het zien van een afgeladen tribune vol met Blauwe Reiger-Hooligans.

Tijdens de wedstrijd werd er veelvuldig gestopt vanwege een vermeend fluitsignaal, maar meestal wist de scheids van niks en wij natuurlijk in al onze eerlijkheid ook niet.
Op een gegeven werd er gedreigd de wedstrijd te staken bij het horen van weer een vals fluitsignaal en zijn de fluitjes ingeleverd bij coach Gerrit.
Als mijn geheugen mij niet in de steek laat is de avond op het veld niet winnend afgesloten door onze idolen, maar op de tribune behaalden wij de volle winst en hebben wij zelfs in die periode nog een keer de krant gehaald, want wat waren wij berucht en gevreesd.

Voor zij die nu denken dat het hier een zooitje tuig betrof en er geen goed woord voor over heeft, wil ik zeggen dat wij niet sloopten, vochten of zeer kwetsende spreekkoren gebruikten. Het was vooral een ludieke en uiterst gezellige bezigheid die ons op die avonden samenbracht.
Ja eens waren wij hooligans of zoiets, maar ergens waren we ook gewoon lieve jongens.

Een groet,
Ruud

Beukennootjes & Grenadine

Sinds enige tijd is Nederland in spanning en wel vanwege de mogelijke terugkeer van de wolf. Op zich is het niet heel verrassend mocht de wolf terugkeren op Nederlandse bodem, want zijn opmars vanuit o.a. Polen naar onze Duitse buren is al jaren een feit en eenmaal gearriveerd zal dit mooie dier niet zomaar halt houden, maar juist verder blijven zoeken naar voedselrijke gebieden.
De grenzen in Europa zijn al jaren open en dus zal ook de wolf zich hier niet meer tegen laten houden en met al dat smakelijke vrij rondlopende vee is het hier natuurlijk prima vertoeven.

De mogelijke terugkeer van de wolf betekend naast de nodige nachtmerries voor sommigen ook dat het goed gesteld is met ons natuuronderhoud, want het zijn geen dieren die zich graag vestigen in niet bosrijke en voedselrijke gebieden.
De komst van de wolf zal niet met een gehele roedel gepaard gaan, maar veelal is het een zogenoemde "zwerver" die zijn heil elders zoekt en met een beetje geluk snel word gevolgd door een soortgenoot maar dan van het andere geslacht, zodat het stichten van een roedel een kwestie van tijd is.

Niet lang geleden is er (voor 99% zeker) een karkas van een wolf gevonden nabij Luttelgeest, afgelopen week zou er een kalf ten prooi zijn gevallen aan een wolf (plaats onbekend, maar laatste geruchten gaan dat dit ergens in Drenthe heeft plaatsgevonden) en al eerder zouden er 1 of meerdere waarnemingen hebben plaatsgevonden in de buurt van Duiven.
De wolf heeft bij veel mensen een negatieve naam en voor kinderen is het natuurlijk een grote boze vijand al is het maar door sprookjes als Roodkapje of verhalen over de 3 biggetjes die geterroriseerd worden door deze scherp getande viervoeter.
Toch blijft het raar dat er zo panisch gedaan word over de mogelijke terugkeer, want had het grootste roofdier op aarde (beter bekend als de mens) de wolf niet uitgeroeid op landelijke bodem, dan waren wij niks anders dan gewend geweest met hun aanwezigheid.

Wanneer er bijv.. sprake is van een aanval op de mens door een haai word er direct jacht gemaakt op dit prachtige zeedier en dat terwijl de simpele mens zich juist in het leefgebied van de haai begaf.
De wolf heeft zo'n zelfde negatieve ervaring ondervonden, want wij mogen wel bouwen, bouwen en nog eens bouwen, waarbij we de nodige mooie natuur vernietigen alsmede de dierlijke bewoners, maar komen ze dan op "ons" gebied geldt er opeens geen enkele clementie en slachten we het dier toch gewoon even af.

Eerder schreef ik al een stuk ter bescherming van dit prachtige landdier en zolang er nog steeds van die egoïstische, maar vooral domme ambtenaren en burgers rondlopen die het dier liever kwijt dan rijk zijn zal ik de inkt in de pen blijven vullen.
Ik zie de komst van de wolf in ieder geval met veel positieve nieuwsgierigheid tegemoet en als het zover is ga ik zeker even langs in het Praathuis voor wat beukennootjes en een glaasje grenadine.

Huuuuuuuuuuuuuuuuuhhhhhhhhhhhhh.

Een groet,
Ruud

Prietpraat

Las iets over “Dit is een droom die uitkomt”, “dit is het mooiste stadion”, “dit zijn de beste supporters” en “hier heb ik altijd al willen spelen”.

Het zijn de woorden van voetballer Samuel Armenteros die afgelopen winterstop verhuisde van Heracles naar ‘t Belgische RSC Anderlecht, daar amper aan spelen toekwam en nu op huurbasis zijn kunsten mag gaan vertonen bij Feyenoord.

Armenteros werd omstreeks 2006 door Heerenveen naar Nederland gehaald, maar wist daar nimmer een plek in ‘t eerste elftal te bemachtigen en na een stageperiode in 2009 bij Heracles kreeg hij daar een contract voor de periode van 1 jaar met de mogelijkheid deze nog een jaar te verlengen.

Toen de jonge voetballer bij Heerenveen in de jeugd speelde zal hij zeker wel eens gezegd hebben dat die club echt een droom was, de supporters fantastisch en het Abe Lenstra het ultieme stadion was om in te spelen. Drie jaar later zal er waarschijnlijk wel iets van gelijke strekking hebben plaatsgevonden in Almelo en nog maar een paar maanden geleden was het de beurt aan Anderlecht.

Nu is het dus alles en iedereen in Rotterdam met een Feyenoordhart die niet een veer, maar gewoon gelijk een vogel in zijn reet gepropt krijgt ter grote van zo’n Haagse Ooievaar, want daar hebben ze absoluut de beste club, beste spelers, beste supporters, beste trainer en natuurlijk het mooiste stadion. Ja die Samuel Armenteros kan het allemaal mooi vertellen.

Afgelopen seizoen was er sprake van een transfer naar Ajax, maar mede door de verstandige hand van Overmars die op de knip bleef ging dat niet door. Graag zou ik toch eens aan Armenteros willen vragen hoe hij destijds over Ajax en alles daar omheen dacht? Oh nee toch maar niet, heb namelijk al een vermoeden. 

Onlangs verhuisde voetballer Marco van Ginkel van het Arnhemse Vitesse naar het Londense Chelsea, want dat was toch echt de droomtransfer van de jonge voetballer.

Naar nu blijkt zou van Ginkel maar naar 1 club hebben willen vertrekken en dat was het Amsterdamse Ajax, want daar zou hij zich verder kunnen ontwikkelen als voetballer en wie weet nog wel een titel pakken ook aan het einde van het seizoen.

Van Ginkel zou met Ajax Champions League gaan spelen en zich zodoende kunnen presenteren aan grote Europese topclubs, maar hij ging dus naar Chelsea alwaar hij zeer waarschijnlijk straks een tijdje de bank warm mag houden en dan alsnog word verhuurd aan een “mindere” club om zich daar verder te vormen tot een groot voetballer.

Dat Chelsea de speler wist te contracteren is op zich niet vreemd, want de club heeft een enorme macht over alles wat er bij Vitesse gebeurd en dit vanwege de beide eigenaren die zich op een zekere manier schuldig lijken te maken aan psychologisch misbruik van jonge, onervaren jochies die zelf nog amper hun eigen reet kunnen vegen.

Bij Ajax zelf lopen er momenteel op zijn minst 2 spelers rond die zeker niet voor de volle 100% met hun gedachten bij de Amsterdamse club zijn en stiekem hopen z.s.m. elders te spelen. Diverse clubnamen zijn de revue reeds gepasseerd en zodra het salaris ze zal aanstaan zullen ze vertrekken bij Ajax.

Tot die tijd roepen ze om het hardst dat Ajax een fantastische club is, de supporters absoluut goud en de Arena het allermooiste stadion is waar je als voetballer kan spelen. Natuurlijk moet je dit soort uitspraken goed leren lezen en dan kom je al snel uit bij “Zodra ik weg kan uit die Mickey Mouse competitie zal ik dit niet laten, want het salaris is slecht, een voetbalstadion met een dak kan echt niet en sinds de supporters nog dichter op het veld zitten ruik je die zweet, wiet en drankgeur alleen maar meer”.

 

Pure prietpraat is het dus van zowel spelers als zaakwaarnemers, maar het ergste is nog altijd dat er supporters zijn die daadwerkelijk in al die kul geloven.

Als de club zegt tevreden te zijn met de trainer, dan kan je er vergif op innemen dat de beste man binnen een week op straat staat en wanneer een voetballer zegt gelukkig te zijn bij de club dan weet je dat hij binnen zeer korte tijd elders zijn kunsten zal vertonen.

 

Een groet,

Ruud