Op 01-03-2018 tekenden de Parisienne en ik ons eerste koopcontract en een dag later begon het klussen, sjouwen, klussen, schelden, boos kijken, even tussendoor knuffelen, snel en ongezond eten, klussen, sjouwen en in mijn geval teveel sigaartjes roken. Spanning, drukte, stress, dromen, idealen, papierwerk en weer verder met klussen en sjouwen. Voor het grove schilderwerk was een schilder geregeld en geloof mij maar op mijn bruine ogen dat we daar ontzettend blij mee waren, want dat scheelt toch wel meerdere slokken op meerdere borrels. Met de bovenbuurvrouw hadden we reeds kennisgemaakt en afgelopen week hebben wij ook de naaste buren leren kennen. So far, so good, want allemaal aardige en rustige luitjes. Met wie we ook, tot zeer groot genoegen van de Parisienne, kennis hebben gemaakt zijn Job (misschien is het wel met een P i.p.v. een B, maar ach who cares) & Mees.
Job & Mees zijn de poezen/katten van de buren en die 2 vinden het maar wat leuk om gewoon even binnen te komen vallen, de woning te inspecteren en in het geval van Mees gewoon ongevraagd lekker de kamerstoel toe te eigenen. Zet je hem daarna weer op het balkon, dan is meneer gepikeerd en laat dat merken door een miauw en door demonstratief voor de gesloten schuifpui te gaan zitten. De Parisienne is opgegroeid met katten en heeft stiekem al jaren de wens om een eigen huisdier aan te schaffen, maar door een tekort aan ruimte en tijd is het tot nu toe bij dromen gebleven. Nu hebben we gratis 2 katten, die zo af en toe gezellig komen buurten en je hoeft ze niet eens te verzorgen/voeden. De woning bevalt zeer goed, de buurt idem dito en onze nieuwe harige vrienden maken het plaatje helemaal compleet. 'Chacun prend son plaisir ou il le trouve'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten