De omgeving waarin wij leven word ook wel “samenleving” genoemd en dus proberen we allemaal zo goed mogelijk met elkaar samen te leven.
Ik leef samen met mijn vriendin en dat is tot op de dag van vandaag een zeer prettige, liefdevolle en mooie samenleving, want wij voelen elkaar aan en genieten met volle teugen van elkaar.
Wij hebben dus ook een eigen stekkie waar wij samenleven en dat is dan ook onze eigen mooie wereld alwaar we vaak lekker relaxed kunnen hangen, eten & slapen als we even buitenwereldmoe zijn.
Zoals veel mensen begeven wij ons dagelijks in de buitenwereld om boodschappen te doen, even te genieten in de stad en natuurlijk om naar het werk te gaan, want de buitenwereld kost geld en dat moet verdiend worden.
Redelijk wat jaren geleden reisde ik van buiten Amsterdam naar de hoofdstad toe per trein en dan kwam ik regelmatig met een verschrikkelijk chagerijnige bakkus aan op het werk, want er was weer sprake geweest van vertraging of een overvolle coupe.
Op een dag sprak mijn toenmalige manager mij hier op aan en zei er niet meer over te beginnen, want het zou toch niet veranderen en ik was natuurlijk niet de enige die met genoemde situatie in aanraking kwam.
Nu woon ik alweer enige tijd in Amsterdam en bestaat de weg naar werk uit fietsen & metro lijn 50 richting Gein.
Het mooiste moment voor mij is het stukje fietsen, want dan voel ik mij vrij en kan ik per dag kiezen welke weg ik neem richting station.
Het mindere moment van de dag is de weg die ik afleg per metro, want veelal is het dringen en drukken geblazen, maar om positief te blijven denk ik dan vaak even terug aan de wijze woorden van mijn manager destijds.
De borden geven (tenzij defect) netjes aan hoelaat de eerst volgende metro verwacht word en door een snelle blik te werpen op het aantal wachtende reizigers is het vrij makkelijk een inschatting te maken of ik de metro pak of er misschien nog eentje laat schieten.
Door ervoor te zorgen dat ik ruim op tijd vertrek van huis heb ik alle tijd om rustig en relaxed op het werk aan te komen en lach ik vaak nog even na als ik terug denk aan al die gestresde reizigers die ik tijdens mijn reis voorbij zag komen.
Vaak komen mensen op het laatste moment aangeholt om de metro nog te halen, blijven tassen steken tussen sluitende deuren, drukken ze mensen hard weg bij de ingang om daarna associaal te gaan staan bellen met anderen en luid en duidelijk verkondigen wat ze allemaal in de laatste 24 uur hebben beleefd.
Ik lach er tegenwoordig om, luister gewoon de gesprekken af, vraag me af of ze ooit wel een IQ hebben gehad en verzamel weer de nodige informatie om er ’s avonds gezellig onderuit gezakt thuis nog even over te vertellen.
Persoonlijk vind ik mensen bestuderen een van de mooiste dingen in het leven, want je kan er van leren en je kan er vooral veel om lachen.
All on board the Freak show is on the move again, so sit back, relax and enjoy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten