Vandaag was het droog toen ik wakker werd.
Even een snelle douche, klein stevig ontbijt en richting de berging om de fiets te pakken.
Weinig tot geen wind gevoeld toen ik met ferme kracht de pendalen liet rond gaan van de fiets opweg naar het station. Ik voel mij de laatste 2 dagen eens stuk beter vergeleken bij de laatste weken en dat doet mij goed.
Vandaag was het druk toen ik de metro instapte, maar ondanks dat zag een vrije plek en luisterend naar muziek en lezend in een krantje verliep ook dit deel van de reis prima.
Het laatste stukje naar het werk loop ik altijd en zoals zo vaak stak ik nog even een sigaret op alvorens ik het pand binnen zou gaan en aan de arbeid zou beginnen.
Het wordt weer drukker op het werk, want er staat een nieuw seizoen voor de deur qua uitlevering van schoenen en kleding, dus voldoende te doen en dan gaat de tijd ook lekker snel.
’S Middags een gemist gesprek en ik zag dat het van mijn ouders was. Een piepje gaf kort daarna een melding van nieuw voicemail bericht aan, maar nog voor ik het beluisterde bekroop mij al het gevoel dat het niet positief zou zijn wat er eerder was ingesproken.
Ik luisterde naar een kort bericht, verdriet in de stem, een snik en toen niks. Het was dus slecht nieuws en aan slecht nieuws is niks moois.
Slecht nieuws, ik heb er een hekel aan en wil het eigenlijk nooit opslaan of zelfs horen. Ik ga nu heel positief denken dat het zo slecht nog niet is, dat ze er naast zitten en dat er nog mooie tijden gaan komen.
Ik ken je al sinds mijn geboorte, want samen met mijn vader verzette je veel arbeid in onze mooie bakkerij en dus zag ik je bijna dagelijks.
Eerder vandaag ging ik nog even in gedachten terug naar die tijd in de bakkerij en sloot deze af met een mooie foto van Opa & Oma (jou vader & moeder) die Joost en mij vasthielden voor de oven en de herinneringen aan die tijd doen mij goed.
Het is natuurlijk een gesloten boek die tijd in de bakkerij, maar dan wel een boek zonder slot en dus kunnen we altijd nog even stiekem het boek openslaan en teruggaan naar vervlogen tijden.
Jij bent te jong om een herinnering te worden en dus beginnen we daar dan maar voorlopig niet aan.
Mijn vader zegt vaak dat je op hem lijkt en ik hoop dat hij het bij het rechte eind heeft, want mijn vader is een vechter en vechten is dat wat je nu zal moeten doen. Geen angst, maar vertrouwen en kracht verzamelen is dat wat er dagelijks op het schema moet komen te staan.
Het is nog te vroeg voor je, maar nooit te laat om het gevecht aan te gaan. Ik zal met je mee strijden.
Een groet,
Ruud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten