Zondagmorgen en de regen tikt op het zolderraam zoals jaren geleden Rob de Nijs dat ook zal hebben gehoord, want het was niet hard maar een zacht getik.
Het was rond 07:00 in de ochtend toen we wakker werden, maar eigenlijk nog niet wilden ontwaken, want de nacht was de kort geweest en de dag zou qua weer toch niet veel te bieden hebben.
Ach toch maar opstaan want er stond ons een belangrijke gebeurtenis te wachten, die wij voor geen goud wilden missen.
Zondagmorgen en beneden aangekomen zaten we vermoeid rond de keukentafel in het niets te staren, moe te zijn en zeker nog geen trek hebbende in een ochtend ontbijt, het was er nog te vroeg voor.
De tijd tikte rustig aan weg en de grote wijzer was op weg om ons erop te wijzen dat het spoedig 08:15 zou zijn en dan dienden wij ons op de plek van de gebeurtenis te tonen en een goed plekje te verschaffen om maar niets te missen.
Zij wist al langere tijd dat er die ochtend een belangrijke prestatie moest worden geleverd en daarvoor had ze dan ook de nodige lessen gehad en daarnaast nog een aantal keren met mama geoefend, want niets mocht het behalen van het doel in de weg staan.
Wij werden niet verwacht want we wonen op een te grote afstand om voor zoiets en zo vroeg daar aanwezig te zijn, dus het zou een verassing zijn wanneer opeens toch die ochtend Oom & Tante zich zouden vertonen en zo geschiedde.
Ze was gespannen die ochtend dat kon je goed zien, maar wat wil je ook als je amper 6 jaar oud bent en je zoveel mensen ziet zitten en staan langs de rand van het zwembad.
Allemaal samengekomen om te kijken naar een zoon, dochter, kleinkind, neefje of nichtje die op deze druilerige zondagochtend in Juni 2012 moet afzwemmen voor het zwemdiploma-A. Gelukkig bevonden wij ons binnen en zou er worden afgezwommen in een binnenbad.
In een polonaise achtige optocht onder begeleiding van discomuziek begonnen de kinderen aan een stoere wandeling richting de andere kant van het bad alwaar ze klaar gingen staan voor hun eerste examenopgave.
Ze was stoer langs ons heengelopen met een gezicht dat pure concentratie uitstraalde en een ferme pas die duidelijk aantoonde dat ze er klaar voor was. De blik in haar ogen gaf aan dat ze geen tijd had voor ditjes & datjes en dat ondanks het vele aanwezige water er vandaag niks, maar dan ook niks in het water zou vallen.
Vandaag zou haar dag worden, zou ze aantonen dat ze de druk aan kon en zou ze later staande op het startblok aan een ieder tonen dat ze vanaf die zondag met trots het zwemdiploma A waard zou zijn.
Na afloop feliciteerden wij haar en gaven haar uit blijk van waardering en gepaste trots een presentje. Ze nam het dankbaar in ontvangst, was blij dat wij erbij waren en gaf aan klaar te zijn voor de volgende stap richting het B-diploma.
Vlak voor we afscheid namen las mama nog even de tekst op die ik voor haar had opgeschreven in de felicitatie kaart; "Het voordeel van goed kunnen zwemmen, is dat je altijd het hoofd boven water kan houden".
Geen twijfel dat het haar zal lukken, ze is er eentje van ons.
Een groet,
Ruud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten