Alweer voor een aantal seizoenen zend omroep de Tros het programma "Ik Vertrek" uit, een programma waarin we zien hoe een stel (vaak met jonge kinderen) naar het buitenland emigreert om daar hun droom na te jagen.
Het programma begint altijd met een beeld van de situatie in thuisland Nederland, alwaar het gezin vaak nog het nodige moet afhandelen alvorens de reis naar het beloofde land kan beginnen.
De kinderen nemen afscheid van hun vriendjes & vriendinnetjes, de ouders krijgen een warm afscheid aangeboden door familie en/of collega's en de sleutel van het oude huis word vol van emotie nog eenmaal in het slot gedraaid.
Voordat daadwerkelijk de motor van de auto is gestart hebben we dus al even kennis kunnen maken met de betreffende hoofdpersonen en meestal heb je ze als gezonde kijker zijnde al diverse malen de huid vol gescholden vanwege belachelijk genomen keuzes of vervloekt vanwege de mogelijke gevolgen voor hun kroost.
Het begint namelijk iedere keer weer met de taal, want om welke exotische bestemming het ook gaat ze spreken meestal net genoeg om een biertje te bestellen en goedemorgen te zeggen, maar voor het zakelijke deel van de onderneming ontbreekt echt iedere kennis van de "vreemde" taal.
Natuurlijk zal je door de jaren heen ervaring opdoen met betrekking tot de lokale gewoonten en de taal steeds beter onder de knie krijgen, maar als je daadwerkelijk van plan bent om je ergens te gaan vestigen en dan ook nog met je kinderen op sleeptouw dan leer je toch eerst de taal te spreken en schrijven.
Nee hier hebben we wekelijks te maken met mensen die al ca. 15jr lang met hun bleke reet op hetzelfde Spaanse strand hebben liggen bakken, al 15jr niet verder zijn gekomen dan de bekende "Cerveza's", "Hola's" en "Muy Bien's" en al 15jr denken dat ze echt helemaal op en top Spanjaard zijn, want die vriendelijke buurman Jose is altijd heel hartelijk en lacht altijd naar ze.
Ja geloof het of niet maar we hebben hier echt te maken met de crème de la crème van globetrotters en met zoveel ervaring op plaats van bestemming en liefde voor het land moet het toch wel goed komen.
Dat je dan ook misschien bij aankomst nog even een documentje moet ondertekenen is natuurlijk heel normaal en begrijpelijk, maar dat het iedere week om zo'n beetje alle benodigde documenten gaat en dat de kinderen iedere dag tot midden in de nacht worden meegesleept naar allerlei vreemde of zelfs ongure personen omdat de sleutel van de voordeur ook nog niet geregeld blijkt te zijn is gewoon crimineel te noemen.
In de laatste aflevering waren zelfs de verzekeringen nog niet rond (betrof een emigratie naar Italië), waardoor de kinderen niet met de schoolbus mee mochten. Ook was er geen vergunning aanwezig voor het uitbaten van het restaurant en is er uit wanhoop een wurgcontract getekend voor de huur, daar de eigenaresse dwars lag toen de verhuiswagen reeds gearriveerd was.
In een aflevering van een aantal seizoenen terug werd er kennis gemaakt met een stel hersenloze ouders uit Arnhem die vertrokken naar een Spaanse badplaats waar ze al zo'n 15jr kind aan huis waren.
Ook hier was bij aankomst het meeste niet voor elkaar, spraken ze hooguit 3 woorden Spaans en kreeg op een gegeven de oudste van de kinderen te horen dat als hij nu lief naar school zou gaan hij een hondje mocht uitkiezen. Aangezien Spanje al een ontzettend groot overschot aan zwerfhonden heeft kreeg ik een brok in mijn keel bij het idee dat dat beestje straks ook nog wel eens het slachtoffer zou kunnen worden van een mislukte emigratie.
Het programma heet dus "Ik Vertrek" maar "Verrek" zou beter bij het programma en de kandidaten passen.
Spreek je de taal niet, ben je niet bekend met de gewoontes, heb je de benodigde en dus ook vereiste documenten/papieren nog niet in handen met de juiste handtekening, denk dan eerst eens goed na alvorens je de volgepakte auto start en richting je droombestemming afreist.
Omroep de Tros noemt zichzelf en haar leden graag de grootste familie van Nederland, maar het programma "Ik Vertrek" neigt toch redelijk naar een vorm van kindermishandeling a verwaarlozing en als de kandidaten van het programma behoren tot de grootste familie dan houd ik die van mij heel graag erg klein.
Een groet,
Ruud
