woensdag 9 december 2015

Martin Bril

Alweer enige tijd geleden schreef ik een stukje tekst en deelde deze via social media als in Twitter en Facebook.
Diverse volgers vonden dit leuk en een neef van mij reageerde zelfs met de woorden 'De nieuwe Martin Bril'.

Nu heb ik in het verleden wel eens een column van de hand van Martin Bril gelezen in het Parool of de Volkskrant, maar om nou te beweren dat ik een kenner van zijn werk was, nee dat zou niet correct zijn.
Het was dan ook de door mijn neef geplaatste opmerking die mijn nieuwsgierigheid naar het werk van Martin Bril aanwakkerde en dus werd het tijd om mij meer te verdiepen in zijn werk.
Wonende in Amsterdam en in het bezit zijnde van een lidmaatschap bij de OBA (Openbare Bibliotheek Amsterdam) is dit zeer makkelijk  te realiseren, want aldaar vind je een schat aan Martin Bril boeken.
Het eerste boek dat ik indook was 'De zon schijnt', gevolgd door 'Stadsogen' en heb zojuist 'Meisjes' uitgelezen. 'Schitterend Blauw' ligt hier momenteel naast mij te wachten om te worden verslonzen.

Regelmatig schrijf ik een stukje over hetgeen mij op dat moment bezig houdt in het leven. Soms gaat het over politiek, dan weer over sport of gewoon over iets dat ik meemaakte of zag gebeuren tijdens een hapje eten of drinken in de stad.
Ik houd zeer veel van het platteland, maar wat is de stad toch een prachtige voedingsbodem voor onderwerpen om over te schrijven. Maar dat terzijde.
Door het lezen van de Bril's boeken ben ik erachter gekomen dat ook hij zich liet inspireren door hetgeen hij beleefde, hoorde of zag en het is vooral zijn vorm van humor die mij zo aanspreekt.
De liefde, zijn jeugd, onderbroekjes (lees; Hipsters) of vakantieherinneringen aan Griekenland, het is allemaal opgeschreven.

Martin Bril schreef met een pen, welke ik ook ooit hoop te mogen hanteren. Martin Bril zag en beleefde veel, op een manier waarop ik ook dingen zie en beleef.
Persoonlijk heb ik hem nooit gekend of ontmoet, wel zou ik er veel voor over gehad hebben en puur om hem dan te bedanken voor zijn heerlijke manier van schrijven.
Voor de rest zou ik hem niet langer storen, want dat zou ten koste gaan van zijn tijd om te beleven en schrijven.
Helaas overleed hij op 22 april 2009 op veel te jonge leeftijd aan de gevolgen van kanker.

Bij het lezen van zijn werk ontsnapt mij vaak een lach en dat doet mij goed, want met de vele ellende in de wereld is het naar mijn mening zeer belangrijk om regelmatig te lachen.
Zo heb ik ook nu weer zin om weg te dromen in zijn woorden en te lachen om zijn opmerkingen, dus beste Martin, dank voor je inspiratie, ervaringen en humor.
Het is tijd voor 'Schitterend Blauw'.

Een Groet,
Ruud


dinsdag 8 december 2015

Het nieuwe Amerika

Amerika, wat is dat eigenlijk voor een stuk van de wereld?
Ooit leefden daar de zogeheten 'Native' Americans, maar toen kwamen de Europeanen even op bezoek.
Resultaat is even een 'grote schoonmaak' en toen was het van de blanken en mochten de 'Roodhuiden' vanuit hun hok (ook wel reservaat genoemd) toekijken hoe diezelfde blanken er een potje van maakten.
De Native hadden niet te klagen over giften van de blanken, want ze werden maar al te graag beloont met alcohol en drugs. Ach ja die mensen verveelden zich anders ook maar.

Wanneer er sprake is van een Wereldtop 6, 8, 12, 20 of mijn part 100 is het altijd Amerika dat als eerste uit de bus komt rollen als leidende factor, maar waarom in godsnaam eigenlijk?
Je hoeft maar naar de gemiddelde Amerikaan te kijken om te realiseren dat ze veelal zo dom zijn als het achtereind van een koe, al doen we hier misschien het achtereind van de koe te kort mee.
Ze zijn dik, hebben geen idee hoe groenten & fruit er uit zien, noemen een sport die met handen wordt uitgevoerd 'Football', rouwen om ieder slachtoffer welke is omgekomen bij een schietpartij, maar lopen rustig een minuut later een winkel in om een wapen te kopen. Leve de NRA.

Amerika, ook wel het land van de onbegrensde mogelijkheden en land van de vrijheid genoemd, maar als puntje bij paaltje komt is het zo begrensd als maar kan en is er van vrijheid geen enkele sprake.
Iedereen die commentaar levert op het wapenbeleid in de USA wordt net zo hard als een ieder die de woorden 'gezond eten' in de mond neemt, met pek en veren het land uit gejaagd.
Als die lieve clown zegt dat fast food ook gezond is dan is dat zo en als mijn buurman een pistool koopt, dan ik ook.

Misschien moeten we de Amerikanen maar gaan evacueren naar minder fijne oorden, waar armoede en geweld heersen. De onderdrukte bevolking aldaar zullen we verhuizen naar Amerika, want daar is dan ruimte genoeg en geven we een 'nieuwe' bevolking de kans om er wel een hoopgevend land van te maken onder toezicht van de Native, die eindelijk hun land terug krijgen.
De Yanks hebben ruimschoots de tijd gehad om er iets van te maken, maar keer op keer lukt het ze toch niet en blijven ze hangen in waanbeelden die ze op school en thuis beloofd worden, terwijl de Stars & Stripes fier wappert aan de veranda.

Al jarenlang vechten de Amerikanen vanuit hun strategische basis Hollywood tegen buitenaards kwaad en iedere keer weten ze te winnen en dat terwijl zij zo nodig als eerste natie een vlag op een andere planeet moesten planten. Niks geen toestemming gevraagd of vriendelijk contact gezocht, maar gewoon landen met die raket en planten maar die Star & Stripes.
Jarenlang heb ik gehoopt dat het ET en consorten zouden zijn die eens flink een rekening kwamen vereffenen met die laffe Amerikanen, maar ik ben bang dat ook zij hun handen niet willen branden aan dat rare volk.
Dus rest Europa niks anders dan actie te ondernemen en Amerika vrij te maken voor de die vele vluchtelingen. Europa heeft al veel gedaan qua opvang en nu is het tijd voor de Yanks om ruimte te maken. Niks geen grenzen dicht voor Moslims meneer Trump, maar grenzen open voor uitvoer van je eigen domme en bekrompen bevolking. Het is nooit en te nimmer jullie grond geweest.

Nu zullen sommige zeggen 'en Rusland dan', maar daar lijkt het altijd wel winter en om die vluchtelingen nou direct weer in de kou te zetten lijkt mij ook geen teken van vriendelijkheid.





zaterdag 5 december 2015

Pure Wodka

Ze zaten al op het terras toen wij daar vlak naast gingen zitten, 2 jongen blonde dames in de bloei van hun leven.
Dankzij de hoog opgehangen terrasverwarming was het zeer aangenaam zitten en al snel waren wij voorzien van een drankje.
Tussen de jonge meiden en ons in nestelde de kroegtijger zich in een, naar zijn gevoel, gewenste houding om zodoende goed in de gaten te houden of er misschien iets te bedelen viel.
De meiden bestelden nog een drankje en tevens werd er niet veel later een ruim bittergarnituur op hun tafeltje gezet. De kat had in gedachten de kipkluifjes al soldaat gemaakt.

Het fijne aan terrassen is dat je vaak lekker ongegeneerd mensen kan kijken en gesprekken kan afluisteren. U mag mij hier voor veroordelen, maar in gedachten weet u dat dit ook voor u zelf geldt. Het zit gewoon in ons om te willen weten wat de ander doet of denkt.

Ze spraken over liefde, familie, feesten en hoe moeilijk het leven was op jonge leeftijd, een tijd die al redelijk ver achter mij ligt.
Ze lieten de bediening lopen alsof ze die avond enkel voor hun aan het werk waren, nog een schaaltje chilisaus, oh en ook nog sambal, hebben jullie ook servetten, etc.
Ze vergaten bijna om nog een drankje bij te bestellen, want dat half gevulde glas wijn was warm geworden, dus liever voor de een vaasje pils en voor de ander een pure wodka.
Puur was geen probleem, want ze had toch nog een glas met iets dat leek op water op tafel staan. Prima om de pure wodka in ieder geval mee te verdunnen.

De een was aan het woord, zij van het vaasje pils, en de ander leek steeds meer moeite te hebben met luisteren en concentreren, zij van de pure wodka.
Toen 'vaasje' op een gegeven moment aan 'wodka' vroeg of het ging, kwam het hoge woord er uit, want ze was al een halve week aan de zuip en de wodka viel haar erg zwaar.
Het was een borrel hier, feestje daar en gezellig drankje voor de buis om even bij te komen van de borrel en het feestje.
'Maar waarom bestel je dan ook een pure wodka', wilde 'vaasje' weten, nou dat was enkel en alleen omdat 'vaasje' ook nog wat besteld had. Tja, je wilt natuurlijk niet achterblijven als stoere jonge meid.

De kat dacht er het zijne van, de kip was op en mocht hij nog iets ontvangen van de meid naast hem, zou het waarschijnlijk niet meer zijn dan een lading braaksel. Wegwezen dus.

Wij dronken ons drankje op om, na te hebben afgerekend, onze wandeling richting huis te vervolgen.
Een ervaring rijker en lekker opgewarmd met dank aan de terrasverwarming.


Zorg

Donderdag 03-12-2015.

De nieuwe plaat van Coldplay wordt links en rechts compleet de grond in geboord en naar mijn mening geheel terecht. Het is al jaren een band met een nepgeluid gejat van veel wel artistieke bands / artiesten.
Toch zal de band straks kunnen teren op een zo goed als geheel uitverkochte tournee. Ach ja, wie is er hier nou verkeerd bezig zal de band denken.
Vanaf vandaag kun je voor ca. 3 weken terecht in het pop-up restaurant van DWDD op het Westergasterrein te Amsterdam. Het betreft een campingtent alweer je diverse 'lekkernijen' kunt eten die eerder in de studio zijn bereid & gepresenteerd door chef-kok Robert Kranenborg.
Eigenlijk is dat hele DWDD, net als zo'n beetje als alles van Coldplay, een compleet uitgemolken concept. Constant dezelfde vriendjes van Mathijs van Nieuwkerk aan tafel, veel slappe hipster bandjes die een minuut muziek mogen spelen op de buis, ene Dijkshoorn aan een tafeltje die als hij gewoon 'poep, pies, piemel, kutje' roept al de lachers op zijn hand heeft.
Toen kwam DWDD draait buiten, met veel te dure kaarten voor al die simpele artiesten die eerder in het programma mochten spelen, gevolgd door een DWDD museum en nu dus het DWDD restaurant.
Net als het nieuwe Coldplay album is het dus eigenlijk helemaal niks, maar zal het wel weer uiterst succesvol zijn, qua bezoekersaantallen.
Ach ja, wie is er nou verkeerd bezig zal Mathijs denken.
Thuiszorgorganisatie TSN heeft uitstel van betaling aangevraagd en nu dreigt er, door een mogelijk faillissement, een massaontslag van zo.n 12000 medewerkers.
De directie (de maatpakken en stropdassen) die niet eens weten wat thuiszorg inhoudt valt hier natuurlijk niet onder en zijn allang onder gebracht in een andere BV of constructie. Salaris weigeren zij in te leveren, want dat hebben ze toch eerlijk en zelf verdiend door hard te vergaderen.
De medewerkers van TSN worden ondertussen gekort op hun inkomen en het ergste van alles is dat de hulpbehoevenden straks helemaal geen hulp meer krijgen.
Gemiddelde medewerker van TSN houd straks niet eens meer voldoende geld over aan het einde van de maand om het laatste album van Coldplay te kunnen kopen, terwijl de directie verlekkerd zit uit te kijken naar de volgende gang die Chef-Kok Robert Kranenborg straks zal uitserveren.
Vergis je natuurlijk niet, want dit gebeurd niet in die campingtent te Amsterdam, maar mogelijk eerder in een skybox van de Arena tijdens een optreden van Coldplay.
Ach ja, wie is er nou verkeerd bezig zal de directie van TSN denken.
Hartelijk donderdag en zorg er maar voor dat je in de toekomst niet al teveel zorg nodig zal hebben, want bepaalde maatpakken zorgen er wel voor dat er straks geen zorg meer is. Zeer zorgelijk.

Amsterdamse Wateren

Hij was al even zoek, na in de vroege ochtend te zijn verdwenen. Kon niet slapen en ging even een frisse neus halen en sigaret roken.
Was het zijn laatste sigaret of rookte hij er nog een paar die ochtend? We zullen het niet weten en belangrijk is het ook niet.
Hij is er niet meer en laat een rouwende verloofde, familie en vrienden achter.
Een kledingstuk gaf geur af, de hond pikte het op en niet heel veel later werd hij levenloos ontdekt in Amsterdamse wateren.
Het zijn die Amsterdamse wateren die zo ontzettend geliefd zijn bij de vele toeristen die Amsterdam aandoen tijdens vakantie, weekendtrip of vrijgezellenfeest.
Het zijn die Amsterdamse wateren die zo'n aantrekkingskracht hebben op de vele toeristen, die ze graag per rondvaartboot verkennen.
Het zijn die Amsterdamse grachten die al in diverse liederen zijn geƫerd en waaraan menig Amsterdammer zijn/haar liefde heeft verklaard.
Het zijn ook die Amsterdamse wateren die naast veel vreugde voor veel verdriet hebben gezorgd, want ze hebben het nodige leven genomen.
Een paddo hier, lijntje daar of gewoon beneveld door moeder alcohol zijn vele toeristen, urinerend of niet, al voorover gekukeld om er niet ademend meer uit te worden gevist.
Toeristen komen en gaan om bij thuiskomst te vermelden dat ze Amsterdam hebben overleefd na een weekend van sex, drugs en rock & roll.
Sommige komen en blijven, want Amsterdam bleek toch een te groot obstakel op wat voor manier dan ook.
Zij kwamen in aanraking met het Amsterdam dat geeft, maar ook zeker niet te beroerd is om te nemen.