Kinderlijke onschuld

Afgelopen dinsdag 29-01-13 belde ik zo tegen het avonduur even met mijn kleine nichtje die op die dag 7 jaar oud geworden was.
Vol onschuld nam ze zelf op en feliciteerde ik haar namens mijzelf en tante Do.
Ze vertelde ons welke cadeaus ze had gekregen, van wie en ik vertelde haar dat we de komende zondag op haar verjaardagsfeestje zouden komen en het dan nog even extra vet zouden gaan vieren.

Na dit gesprak kwam mijn broer nog even aan de lijn en kregen we het al snel over de situatie in de Streek en het laatste nieuws rondom het naderende afscheid van Ome Pe.
Op dat moment vernam ik dat nog diezelfde avond Ome Pe zou komen te overlijden, maar meer was er nog niet bekend.
Ik besloot na dit gesprek even kort mijn ouders te bellen om te melden dat wanneer er nieuws zou zijn ze me altijd konden bellen, maar vernam tijdens het gesprek dat Ome Pe kort daarvoor was overleden.

Kort daarop heb ik nog even gebeld met Jeroen n.a.v. het mailverkeer tussen de neven & nichten en de telefoon werd opgenomen door als ik het mij goed herinner Sven, maar kan ook Twan zijn geweest want herken jij maar even een tweeling door de telefoon.
Weer die kinderlijke onschuld aan de andere kant van de lijn en na te hebben vermeld dat het hier "neef" Ruud betrof kreeg ik Jeroen aan de lijn. Even kort contact en een condoleance vonden plaats en we zouden elkaar snel zien & weer spreken.

In korte tijd had ik dus te maken met kinderlijke onschuld en volwassen realiteit en het eerste beviel mij toch meer.
Misschien is het ook de herinnering aan Ome Pe die meer aansluit bij de kinderlijke onschuld, want voor mijn gevoel heb ik hem in mijn kinderjaren het meeste meegemaakt.
Werkend bij mijn vader in de bakkerij, bij hem thuis of op visite bij Opa & Oma.
In de loop van en tegen het einde van 2012 heb ik er nog een 2-tal herinneringen bij gekregen. Eerst een paar uurtjes vliegtuigen kijken bij Schiphol samen met mijn vader en Joost en later in het jaar nog even een bezoek aan jullie thuisgebracht.

Mijn laatste herinneringen aan mijn oom zijn dus ook een soort van mix tussen kinderlijke onschuld en volwassen realiteit, want in het eerste geval sta je als een stel jonge honden je te vergapen aan 's werelds grootste passagiersvliegtuig en ten tijde van de laatste ontmoeting overheerst de volwassen realiteit dat het hier nog wel eens de laatste ontmoeting kan zijn.
Aan het plan om samen nog een keer naar Ajax te gaan zijn we niet toegekomen, maar die paar uurtjes Schiphol hebben mij ook een mooie herinnering bezorgt en dagelijks zie ik de luchthaven vanaf het balkon, dus heb ik elke dag wel even een moment om aan die mooie uren te denken.

Bedankt voor de mooie herinneringen, rust zacht en wanneer het kan spotten we vanaf het balkon wel wat vliegtuigen.

Een groet,
Ruud

Vinger Aan De Pols

Toen ik vanochtend wakker werd had ik de behoefte om een stukje te gaan schrijven en het moest in enige zin te maken hebben met muziek.

Ik hou erg veel van muziek, want muziek kan je opbeuren, troosten of gewoon een gezellig moment bezorgen.

In muziek kan gewoon zoveel verschillende emotie gestopt worden en d.m.v. de ether, cd, tv of download gedeeld worden.

Dus ik werd wakker, dacht aan muziek, een stukje schrijven en ging opzoek in het nieuws naar een leuk onderwerp.

Al snel vond ik diverse berichten waar wel iets met te doen was, want de oude grungers van Mudhoney komen met nieuw materiaal en een tour, net als de Southern Rockers van de Black Crowes.

Gisteren werd ook bekend gemaakt dat festival Bospop de heren Crosby, Stills & Nash heeft weten te boeken voor de komende editie en al eerder was bekend dat die andere oudgediende genaamd Neil Young komende zomer in de Ziggo Dome staat.

Veel goud van oud dat dus weer gaat Rocken in de vrije wereld en over wie moet je dan iets schrijven, wie heeft er nu echt recht op een stukje aandacht en is er misschien wel een artiest/band die gewoon een extra duwtje kan gebruiken? Voor mij wel criteria als het aankomt op een stukje schrijven en na lang zoeken, peinzen en overwegen was ik na het lezen van wat achterklap op Nu.nl er eindelijk uit.

Ik ga het namelijk hebben over Jose Hoebee! Wie? Nou, zoals ik al vermelde Jose Hoebee.

Jose was in een grijs verleden een van de zangeressen van de supergroep LUV samen met nog 2 andere dames, maar die mogen natuurlijk niet in de schaduw staan van Madam Hoebee.

Vanuit de media vernam ik namelijk dat dit icoon uit de muzikale geschiedenis het even niet meer ziet zitten en zich nu hardop afvraagt of er nog wel plaats is voor haar in de wereld van glitter & glamour, want het kan toch niet zo zijn dat iemand als Jose Hoebee straks stilletjes verdwijnt in ’t zwarte gat van vergeten muzikale heldinnen.

Omdat ik geen stuk van diverse pagina’s wil gaan schrijven zal ik niet alle hits gaan noemen van LUV, niet alle prijzen gaan vermelden of grote plaatsen en arena’s alwaar ze hebben opgetreden, maar wel kan ik eerlijk bekennen dat ik altijd met een soort van idolatrie naar vooral Hoebee heb opgekeken.

Homo, hetero, labiel, seniel, mongool, bejaard & dement je kan je gewoon geen mens voorstellen die niet een keer (al was het maar stiekem) op de tonen van Sha La La even de handen draaiend voor het lichaam heeft gehouden.

Na de hoogtijdagen in vooral de jaren zeventig en tachtig en nog enkele reünies ging in 2012 voorgoed de stekker uit LUV en brak er een zware periode aan voor Jose, die naast haar man ook haar huis verloor en nu dus niet meer weet wat te doen.

Ik ga hier natuurlijk geen grappen over maken, want je naaste verliezen is voor iedereen een drama en moeilijke periode en ook je eigen huis moeten verkopen is geen pretje, maar om dan een comeback proberen te realiseren via Sterren Dansen Op Het IJs dat is iets waar ik echt niet bij kan.

Het bleek voor Jose dan ook geen succes want de ijzers stonden nog niet goed en wel op ijs of ze brak haar pols bij een valpartij die achteraf misschien wel symbolisch was voor de carrière van zowel Jose als LUV. Ik noem ijzige ruzies tussen de dames en een mogelijke revival die als sneeuw voor zon verdween.

Nu zit ze dus piekerend thuis en zich afvragende wat er nog mogelijk is, want met een uitkering en wat vrijwilligerswerk zal de bankrekening ook niet groeien. Misschien dus maar een programma presenteren, want zo dacht ze “als onze nationale relnicht Gerard Joling het kan, dan kan ik dat ook” en nu word er voor haar gelobbyd door een kennis bij Omroep MAX.

Na het lezen van dit nieuws kwamen er bij mij de nodige emoties los en stiekem liet ik een traan vallen, want hoe kan het toch dat mijn grote idool zo diep gezonken is? De emotie duurde trouwens niet heel lang en ik heb besloten om vanaf nu oud LUV zangeres Patty Brard als idool te zien, want hoe je ’t ook went of keert deze dame ging wel voor een sprong in het diepe. Ik weet natuurlijk ook wel dat die zeekoe keihard met haar porum op het water kletste, maar toch won ze hier mijn respect.

Nee, mevrouwtje Hoebee je hebt gewoon geen ene sodemieter uit je leven gehaald en nu gebruik je het overlijden van je man en het verlies van je huis als zielige deuropener bij een omroep die zich inzet voor ouderen en niet voor zielig volk die juist een voorbeeld mogen nemen aan diezelfde ouderen. Zij hebben vaak keihard gewerkt voor huis & haard en willen nu genieten van leuke presentatoren en programma’s en dus niet van de zoveelste kut op poten die opeens denkt te kunnen presenteren.

Je bent niet de enige die op oudere leeftijd met een uitkering thuis zit, dus doe niet zo zielig, recht je rug, droog je tranen en solliciteer gewoon zoals iedereen dat moet doen ipv zielig te gaan doen in de media.

Door jou zal Sha La La voor mij nooit meer hetzelfde kinken.

Een Groet,

Ruud

   

Als de traan blijft vallen

Soms gaan de dingen niet zoals ze gewenst zijn te gaan.
Soms lijkt er meer slecht dan goed nieuws te zijn.
Soms heb je behoefte aan geluid, maar is er alleen maar stilte.
Soms wil je gewoon lachen, maar de tranen blijven vallen.
Soms is het gewoon teveel, waar minder ook voldoende zou zijn.

Nooit zou ik wensen zoals het nu allemaal lijkt te gaan.
Nooit wil ik mij goed voelen zolang dit slechte nieuws aanwezig is.
Nooit hoop ik de stilte te horen, maar alleen maar je geluid.
Nooit wil ik lachen zolang er reden is voor deze tranen.
Nooit is het voldoende en kan ik alleen maar wensen voor veel meer.

Ze zeggen dat tranen de ziel reinigen, maar hoe kan dat als je je zielloos voelt?
Ze zeggen dat een dag niet gelachen een dag niet geleefd is, maar de lach leeft hier nu niet.
Ze zeggen wel dat tegenslag je sterker maakt, maar soms overheerst de zwakte om aan te sterken.
Ze zeggen dat je krijgt wat je toekomt, maar soms wil ik het echt wel teruggeven.
Ze zeggen dat liefde alles zal overwinnen, dus geef ik je liefde en strijd mee voor de zege.

Een groet,
Ruud

Muziek met koffie aroma

Na een ellendig lange tijd van onderhoud is Amsterdam weer een mooie, opgeknapte straat rijker en kun je weer met plezier door de Utrechtsestraat wandelen & fietsen.
De straat is rijk aan leuke boetiekjes, prima restaurantjes, cafe's en niet te vergeten Neerlands fijnste platenzaak (persoonlijke mening dan) Concerto.

Bij Concerto kun je met elke portomonee terecht, want heb je niet veel te besteden is er altijd wel een leuk 2e handsje aanwezig en heb je wat meer te besteden dan zijn ook de nieuwste releases verkijgbaar.
Regelmatig is er voor de goede volger ook nog wel een leuke actie om mee te pakken en ontvang je de ene  keer een leuke canvas versie van een albumhoes en de andere keer heb je zomaar een paar concertkaarten voor Paradiso in handen bij aankoop van 't album van de daar optredende band/artiest.

Persoonlijk hou ik niet zo van stijvigheid als in 3-delige maatpakken, stropdassen en mantelpakjes en dus kom ik ook daarom graag bij Concerto, want hij of zij die je helpt loopt er gewoon lekker ongedwongen en casual bij en daarnaast krijg je zonder opdringerigheid gewoon lekker de tijd om je onder te dompelen in de ruimschoots aanwezige multi-media.
Heb je een vraag over dat nummer waarvan de titel op het puntje van de tong ligt, maar deze je maar niet te binnen wilt schieten dan is daar altijd wel zo'n wandelende muziekfreak die je naar de juiste bak of hoek leidt.

Sinds enige tijd is het ook mogelijk om je bij een bezoek aan de winkel te verwennen met een prima kopje koffie, thee en tevens de nodige (zoete) versnaperingen, dus ben je even klaar met het speuren naar dat collecters intem of dat passende plaatje dat nog niet thuis in de kast staat, dan is er nu dus een relaxte ruimte om weer op adem te komen.
Deze week ook weer even binnengelopen en dit keer mede omdat er meer geserveerd werd dan alleen drankjes en zoetigheid, maar ook een prima optreden door een band die al sinds begin jaren '90 weet wat de kunst van serveren inhoud.

Het was op donderdagavond 10-01-13 en wij liepen zo tegen 7en binnen, bestelden een koffie verkeerd, thee met o.a. de smaak van rooibos en een praline als lekkere zoetigheid.
We werden prima geholpen en door de jongeman van de koffiebar en lieten het verdere serveren die avond over aan Bettie.
Het is genieten van muziek gevuld met een aroma van prima koffie aan de Utrechtsestraat 52 -60.

Een groet,
Ruud

Foto: Concerto

Gezelligheid Kent Geen Tijd

En zo zitten ze met zijn 4en aan een tafeltje in een Amsterdams cafe annex restaurant.
Vader zou leraar kunnen zijn, maar misschien ook wel muzikant, toneelacteur of kunstenaar.
Hij heeft geen minuut dezelfde gezichtsuitdrukking, lijkt het ene moment verdwaald te zijn in zijn eigen wereld, daarna kijkt hij boos & verontwaardigd om zich heen en korte tijd later is daar opeens een kleine glimlach te bewonderen.

Moeder zit nog altijd met het gevoel dat ze bij lange na niet alles uit het leven heeft weten te halen, dan tot nu toe wel mogelijk was geweest.
Ze vult nu haar dagen met huishoudelijke taken, daarnaast nog wat uurtjes Yoga en lezen. Als ze de tijd en motivatie ervoor kan opbrengen zal ze ook nog proberen tijd te steken in de verdere opvoeding van de kinderen, maar prioriteit nummer 1 is het niet.

Zoonlief praat vooral tegen mama aan die dan weer op haar beurt wel tracht te luisteren (of in ieder geval de indruk probeert te wekken dat ze dat doet), maar er wordt weinig tot niet op gereageerd door zijn tafelgenoten.
Het is niet dat vader & moeder geen interesse hebben in de beslommeringen van zoonlief, maar ze zijn gewoon te druk bezig met het verwerken van eigen emoties en gemiste kansen.

Nu is daar dan ook nog dochterlief die zich zonder enige gerechterlijke reden erg schaamt voor de andere 3 aan tafel.
Ze is van de 3 de enige die met een volslagen anti-houding binnenkwam en straks zal ze zeer zeker ook weer met een misschien nog wel extremere anti-houding vertrekken.
Haar leven staat momenteel volkomen in het teken van de puberteit en dus is er geen respect voor haar ouders en al zeker niet voor dat stomme, saaie, jongere broertje.
Op een dag zal hij misschien uit school of na het sporten thuiskomen met een goede vriend, waarin ze wel geinteresseerd zal zijn, maar tot die tijd is het gewoon dat stomme, saaie, jongere broertje.

Op dit moment is haar belangrijkste metgezel haar o zo trouwe smart phone en de daarop werkende muziekspeler.
Ze luisterd alleen maar naar muziek die nu leuk is, maar na de puberteit onderwerp van schaamte zal worden en waarvan ze zal beweren er nooit echt van te hebben genoten.

Papa en mama praten nog wat, zoonlief probeert ook nog wat in te brengen en dochterlief wil hier gewoon helemaal niet zijn.

Zelf ben ik een dierenliefhebber, maar moet toch wel bekennen dat ik ook ontzettend kan genieten van die vele maffe homo sapiens om mij heen. Het leven is mooi.

Een groet,

Ruud

Nog Niet Heilig Overtuigd

Sinds kort is het mogelijk om je te laten ontdopen via de site ontdopen.nl alwaar je persoonlijke gegevens kan invoeren, dan een aantal brieven kan genereren en deze ondertekend dient op te sturen naar een aantal instanties.
Waarom zou je jezelf laten uitschrijven als katholiek is dan dus de vraag en de reden is niet zo moeilijk, want de katholieke kerk vraagt, nee ik bedoel schreeuwd er bijna om dat haar volgelingen zich laten ontdopen.
Bijna iedere week tot maand komt dat akelige mannetje dat zich de Paus laat noemen met akelige opmerkingen over onder andere homoseksualiteit en andere onderwerpen die ze gewoon een keer met rust moeten laten.

Ondanks dat ik kort na mijn geboorte gedoopt ben (ik kan mij er zelf niks meer van herinneren en heb er ook absoluut niet mee ingestemd) ben ik nimmer een gelovig mens geweest waar het neerkomt op de bijbel en de katholieke kerk.
Al behoorlijk wat jaren zie ik mijzelf als een atheist en verafschuw ik geloven, daar ze in mijn ogen enkel zorgen voor wereldwijde chaos en oorlog.
Waar het de katholieke kerk betreft is ook het reeds ruimschoots bewezen kindermisbruik door die heilige boontjes achter het altaar een te smerig voor woorden gebeuren en alleen al daarom mogen ze de kerken en Vaticaan wat mij betreft vandaag nog met de grond gelijk maken.

Mocht ik een acceptabele leeftijd behalen van zo'n 85 jaar dan ben ik nu dus al over 1/3 van mijn geleende tijd heen en in die reeds genoten jaren zeker niet altijd een heilig boontje geweest, maar ik heb er dus ook nooit voor gekozen om tot die schijnheilige groepering te behoren.
Nu is er dus de mogelijkheid om je te laten ontdopen en sinds dit mij ter oren kwam zit ik hiermee toch behoorlijk in mijn maag, want als ik ervoor zou kiezen dan wil ik dat ook echt op alle mogelijke gebieden in orde maken.
Wat is nu het geval, ik ben naast te zijn gedoopt ook zo rond mijn 7e a 8e levensjaar genaderd tot de Eucharistie d.m.v. mijn 1e Communie en naast de diverse kerkelijke verplichtingen heb ik die dag ook de nodige presentjes ontvangen van mijn familie.

De 1e Communie maakt samen met 't doopsel en Vormsel deel uit van de initiatiesacramenten en dient voorafgegaan te worden van de eerste biecht.
Anyway ik kreeg dus ook cadeaus op de dag van mijn 1e Communie en daar was ik als jochie van zo'n 8 jaar oud natuurlijk ontzettend blij mee en zal dus die dag de kerk, het geloof en al zijn volgelingen als iets zeer positiefs hebben ervaren.
Maar ja wat wil je ook op die leeftijd, want je weet nog niet eens wat schaamhaar is, meisjes zijn nog steeds super stom, je speelt oorlogje met je vrienden en je verzameling dinky toys is zo'n beetje je belangrijkste bezit in het leven.
Als ik dus iets doe in het leven wil ik het goed doen en zal dus nu moeten achterhalen wat ik die dag van wie heb gekregen, deze goederen ergens proberen terug te vinden en ze weer terug te bezorgen bij diegene die mij er destijds mee opgezadeld heeft.

Met andere woorden, om mij te laten ontdopen zal ik mij dus eerst op een soort van pelgrimstocht moeten begeven zoekende naar die verschillende heilige kralen en op voorhand geloof ik al niet dat ik hierin zal slagen.
Voorlopig kan ik dus alleen maar concluderen dat ik geen volgeling ben van het katholieke geloof of welk ander geloof dan ook en dat ik sinds ik weet van de mogelijkheid tot ontdopen deze optie als een zwaar houten kruis op mijn rug & schouders met me meedraag en ben ik er heilig van overtuigd dat het nog wel even duurt eer ik een besluit zal hebben genomen.

Een Groet (geen zegen),
Ruud