Voetballen zeg je? Nee dat heb ik niet lang gedaan, omdat het mij waarschijnlijk gewoon niet al te veel deed.
Bij Spirit in Hoogkarspel begon ik in de F'jes en volgens mij was de F1 het hoogste elftal dat ik behaald heb, maar we waren wel goed zeg en wonnen alles zo'n beetje met dubbele cijfers.
Na mijn zeer lange voetbalcarrière heb ik her en der nog wel eens tegen een bal aangetrapt, maar dat was vaak meer 's avonds met wat vrienden op een achterveld bij datzelfde Spirit.
Wel vond ik het leuk om zo af en toe eens een wedstrijd te bezoeken en daarna een drankje te doen in de kantine.
Met zaalvoetbal had ik al helemaal niets, maar toch heb ik daar mijn meest beruchte periode beleefd als supporter zijnde (of zeg maar gerust zaalvoetbal-hooligan) en dat gebeurde gewoon van de een op de andere avond.
Volgens mij was ik met nog een aantal personen gewoon in het voor café van de Sluis aanwezig toen er nog een aantal bekenden binnenliepen, die op die avond een wedstrijd van Drechterland gingen aanschouwen.
Voor de gezelligheid (ja wij waren een gezellig zooitje) besloten we ook maar even een kijkje te gaan nemen en onze "nieuwe" lokale helden aan te moedigen.
Het was wel met de rem er op want niemand minder dan agent Gerrit Louter was de coach van 't team dat wij aanmoedigden en oom agent wil je natuurlijk wel te vriend houden.
Toch duurde het niet lang voor de eerste toeter mee werd gebracht en daar bleef het niet bij, want ook de supportersliederen werden met de keer mooier en luider gezongen en als het even nodig was dan zorgden we met het nodige vocale geweld dat de tegenstander even niet wist waar ze het zoeken moesten.
Op doel bij onze helden stond sluitpost Stefan Waterman en die kreeg al snel een aanmoediging als "Oeh Ah Waterman, zeg Oeh Ah Waterman" en door deze steun heeft hij vast & zeker diverse ballen tegengehouden.
In het veld stond o.a. Daniel Dels en die had niet veel aanmoediging nodig om gemiddelde directe tegenstander even duidelijk te maken dat er maar 1 Daniel Dels was, dus was het vaak weer even kijken hoeveel er het laatste fluitsignaal zouden halen.
Zonder te overdrijven kan ik wel zeggen dat er avonden zijn geweest dat de tribune in de Sluis afgeladen vol was en dat die gasten op het veld af en toe niet wisten wat hun overkwam.
Ook herinnering ik mij nog een avond in de Sluis waarop werd aangekondigd dat we over niet al te lange tijd een uitwedstrijd zouden spelen tegen de rivaal uit Hoorn genaamd "Veerhuys" en dat vroeg dus om de nodige voorbereidingen.
Gaan we met auto's en zo ja wie kan er dan rijden? Gaan we een bus regelen en gaat dat wel passen? Gaan we met de trein en zo ja hoe laat? Ook moesten we er zeker van zijn dat de nodige toeters en bellen mee zouden worden gebracht en voor de gelegenheid een aantal scheidsrechter fluitjes om even goed te kunnen storen.
De avond van de wedstrijd zijn wij het team vooruit gereisd naar Hoorn met de trein en volgens mij hadden we zeker 1 coupe nokvol en zat de sfeer er goed in.
Bij aankomst bij de sporthal te Hoorn wist de aanwezige barman niet wat hem overkwam en de spelers van Veerhuys deden het al redelijk in de korte broek bij het zien van een afgeladen tribune vol met Blauwe Reiger-Hooligans.
Tijdens de wedstrijd werd er veelvuldig gestopt vanwege een vermeend fluitsignaal, maar meestal wist de scheids van niks en wij natuurlijk in al onze eerlijkheid ook niet.
Op een gegeven werd er gedreigd de wedstrijd te staken bij het horen van weer een vals fluitsignaal en zijn de fluitjes ingeleverd bij coach Gerrit.
Als mijn geheugen mij niet in de steek laat is de avond op het veld niet winnend afgesloten door onze idolen, maar op de tribune behaalden wij de volle winst en hebben wij zelfs in die periode nog een keer de krant gehaald, want wat waren wij berucht en gevreesd.
Voor zij die nu denken dat het hier een zooitje tuig betrof en er geen goed woord voor over heeft, wil ik zeggen dat wij niet sloopten, vochten of zeer kwetsende spreekkoren gebruikten. Het was vooral een ludieke en uiterst gezellige bezigheid die ons op die avonden samenbracht.
Ja eens waren wij hooligans of zoiets, maar ergens waren we ook gewoon lieve jongens.
Een groet,
Ruud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten