Een nieuwe start?

Beste lezers van de Nieuwe Revu daar zit U dan en leest U mijn eerste column.
Nu heb ik al veel spannende momenten in mijn leven meegemaakt, maar kan U zeggen en bekennen dat dit zeker tot 1 van de spannendste momenten behoort in mijn toch al behoorlijk onstuimige leven.
Voor ik aan het schrijven sloeg kwamer er zoveel vragen bij mij naar boven dat het mij eerlijk gezegd wel enigszinds nerveus maakte en ook behoorlijk onzeker. Vreemd, want dit was juist eerder iets dat anderen beweerden te ervaren wanneer ze met mij in aanraking waren gekomen. Heb ik trouwens weer nooit iets van begrepen.
Maar goed ik vroeg mij toch wel af over het oordeel dat de media zou vellen, hoe de lezers mijn ervaringen zouden opnemen en of er misschien wel negatieve reacties zouden komen van "oude" bekenden al is dat laatste haast onmogelijk, daar en zo heb ik vernomen de meesten door wat voor reden dan ook al niet meer onder ons zijn.

Toen ik nog maar net op vrij voeten was (of in mijn geval "op draaidende scooterbanden") werd ik door de redactie van Nieuwe Revu benaderd met de vraag of ik misschien een column zou willen schrijven.
Enerzijds was ik gelijk vereerd, maar anderzijds ook behoorlijk wantrouwend want zat hier misschien meer achter en waren er misschien wel instanties bij betrokken die zo hoopten dat ik iets zou bekennen (al moet ik bekennen, dat er niks te bekennen valt).
Om het aanbod eerst eens goed te overdenken en alles even te laten bezinken besloot ik om de scooter te pakken en een heerlijk heldere Hei(uhh biertje) te gaan pakken in een kroegje gevestigd nabij mijn oude buurt.

Een paar dagen later was ik eruit en besloot op 't aanbod in te gaan. Hier moet ik dan wel bekennen (blijft een rot woord) dat het gewoon goed voelde en dus spoede ik mij als een Haas zo vrij in een groen weiland richting de redactie en daar werd al snel de hele deal beklonken.
Tijdens mijn bezoek aan de redactie bespraken wij ook gelijk hoe ik de columns zou gaan aanleveren, want thuis beschikte ik enkel over een oude typemachine van Duitse makelij en dito briefpapier met een of ander Duits watermerk er in geprint. Waardeloos dus en daarom werd mij al snel een laptop ter beschikking gesteld en een eigen e-mailadres voor mij aangemaakt.

Ik ben dus helemaal klaar om mijn verhalen te gaan tikken en U er hopelijk mee te verrassen, maar alvorens ik dit echt ga doen wil ik nog wel iets duidelijk maken naar U toe.
Sinds het namelijk bekend was geworden dat ik de nieuwe columnist voor Nieuwe Revu zou worden zijn er de meest belachelijke speculaties in de media verschenen over de te verkrijgen vergoeding aan mijn persoon.
Hier kan ik dus duidelijk zijn, het is een leuk bedrag maar we hebben het hier niet over zulke grote bedragen dat je het bijna in vaten zou gaan bewaren.
Als ik mijn best ga doen op financieel gebied en netjes alle openstaande vorderingen maandelijks betaal kan ik er misschien een paar keer een kouwe rakker van kopen aan 't Marie Heinekenplein bijv. of de tank van de scooter mee vullen en als ik na omgerekend 1 jaar van columns schrijven goed heb gespaard zit er heel misschien nog wel een korte trip naar bijv. een stad als Parijs in.

Voor nu laat ik het hier bij, ga weer hard aan het schrijven en hoop U spoedig weer van een gezellige Mokumse column te kunnen voorzien.

Met Jordanese Groet,

Willem H.