Natuurlijk is geen mens perfect en moeten we soms gewoon gewenst of ongewenst omgaan met de nukken van anderen om ons heen.
Ik ben ook niet perfect en zoek al sinds de dag dat ik begon met ademen naar een rustiger vaarwater, waarin ik mijn schip veilig kan laten varen.
Tot op heden heb ik soms te maken gehad met een rustigere vaargeul, maar veelal sloeg het weer om en verzeilde ik weer in hogere golven waar concentratie aan het roer een eerste verreiste was.
Als klein kind zat ik ooit huilende op mijn kamer toen mijn vader binnenliep en vroeg wat er aan scheelde, waarop ik nog verdrietiger werd en zei dat ik er geen sodemieter aan vond op deze aardkloot en dat het leven van mij niet zo hoefde.
Gezamelijk staarden we wat uit het raam alwaar we uitkeken op de huishoudschool die daar destijds gevestigd was en ik voelde de troostende arm van mijn vader om mijn schouders.
Hij beaamde dat 't leven niet altijd even mooi was, maar dat je de rug recht moet houden en je niet moet laten onderdrukken door de mindere momenten.
We zaten nog even samen en toen ik weer langzaam een kleine lach kon vertonen begaf ik mij weer naar de woonkamer en mijn vader naar zijn werkzaamheden in de bakkerij. De man werkte praktisch 100 uur per week en vond toch tijd om tussendoor zijn zoon te steunen en bemoedigend toe te spreken. Mooi toch zoiets.
Ondanks de immer aanwezige steun van mijn familie en niet in de laatste plaats van mijn vrouwtje, blijf ik een dolende ziel op deze aardkloot en heb ik dagelijks moeite met dat wat ik hoor, zie en soms beleef.
Geloven in uitspraken als "de wereld is tegen mij" doe ik niet (al zeggen we dat gekscherend wel eens in huiselijke kring), want ik heb eerder het idee dat de wereld tegen zichzelf vecht en dat er nimmer een winnaar zal zijn.
Gisteren zat ik gezellig met mijn vrouwtje te genieten van een try out door voormalig Heideroosjes zanger Marco Roelofs en naast dat het erg leuk was bekroop mij ook een confronterend gevoel.
Heb ik vroeger dan ook een hanenkam gehad? Nee. Heb ik in een punkband de wereld rond gereisd? Nee.
Wel sliep ik regelmatig in kraakpanden, luisterde naar metal, hardrock, punk en andere alternatieve muziek en zag veel drugsgebruik (misbruik) om mij heen al was en ben ik nog immer een fel tegenstander van drugs.
Ik schopte tegen de wereld, hekelde de politiek, justitie en alles wat ook maar iets leek weg te hebben van autoritair gedrag.
Ik was punk, alternatief, boos, verdrietig en vooral teleurgesteld in de wereld, want niemand kiest ervoor om geboren te worden, maar ook kiest niemand ervoor om geleefd te worden door anderen die om wat voor reden dan ook denken die macht te hebben.
Na de voorstelling zijn we nog wat gaan drinken en besproken dat wat we beluisterd hadden ik besefte weer dat ik nog altijd boos ben, maar ook heel erg kan genieten van mensen om mij heen en een leuke cabaretvoorstelling.
Ik zal altijd wel boos blijven denk ik en ook zal ik altijd wel zoekende blijven, maar vooral bij dat laatste heb ik steeds meer hulp & ondersteuning gevonden. Dat is een mooi iets en het maakt mij een stuk rijker.
In mijn hart blijf ik altijd wel een punker, maar tegenwoordig wel een veel vrolijkere die ook wat minder hard schopt. Wie weet eindig ik mijn zoektocht ooit nog vredig. Wie zal het zeggen?
Een groet,
Ruud
Geen opmerkingen:
Een reactie posten