Geen Kind Aan Ons

“Ja hoor, jij mag daar wel staan” en voor we het wisten stond de kleine man ons van alles en nog wat te vertellen en vragen.

Het was zondagmiddag, de zon kwam er geregeld doorheen en wij stonden op het pontje dat ons van de NDSM-kade naar het Centraal Station bracht.

Gewoon omdat het kan hadden wij een bezoek gebracht aan de markt in en om de IJ-hallen, maar gingen zonder aankoop weer retour, want dat leuke kruidenrekje waar we naar zochten hadden ze helaas nergens.

Niet lang nadat de pont was vertrokken kwam er een man met kleine jongen naast ons staan en vriendelijk dringt die kleine zich tussen ons en de passagiers voor ons in om aldaar te kunnen genieten van al dat wat tijdens het varen aan ons voorbij zou gaan komen.

 

Niks mis mee denk je dan ware het niet dat we hier te maken bleken te hebben met zo’n kleine 1.20 meter aan pure ADHD en dan duurt zo’n tripje van 10 tot 15 minuten opeens 1 uur.

Vader wist dit natuurlijk allang en stond in no time op circa 1,5 meter afstand met zijn mobiel te klieren en wij hadden er opeens een kind bij.

Wat doen die boeien in het water? Waarom staat er daar een paal in het water? Waarom staat er op een blok in het water een niet parkeren bord, want daar kunnen toch helemaal geen auto’s komen? Zegt U eens 5 x auto achter elkaar en weet U wat er dan gebeurd? Zegt U eens 5 x bootje is lek achter elkaar en weet U wat er dan gebeurd?

Nee wij wisten het niet of en eerlijk gezegd wilden wij het ook niet weten. Wij hebben niks met auto’s en zijn ook niet de eigenaar van een lekke boot, dus laat gewoon lekker zinken dat kreng.

 

Natuurlijk deed die kleine rakker niks fout en was hij alleen maar Über enthousiast, maar wij liepen toch ook niet rond met een bord op onze harses a la “heb je niks beter te doen, lul dan maar tegen ons aan”.

Dat kleine manneke stond ook nog eens op een deel van de pont waar je helemaal niet mag staan i.v.m. veiligheid, maar ik ben geen wandelend kinderdagverblijf en als zijn eigen vader niet eens naar hem omkijkt waarom wij dan wel.

Het was prachtig weer, maar wel behoorlijk fris op het pontje zo met het gezicht in de wind en het opspattende water, dus voor het grootste gedeelte zette ik wijselijk mijn capuchon op.

Ik adviseerde mijn vrouwtje hetzelfde te doen en niet alleen vanwege de kou, maar ook om op die manier misschien minder snel te worden aangesproken door die kleine hyperactieve dreumes.

Bij mij werkte het prima, maar het moment dat mijn vrouwtje zich iets probeerde af te wenden pakte hij haar arm en vervolgde zijn relaas over van alles en nog wat.

In de verte zagen wij de kade, maar op de een of andere manier leek deze elke meter dat wij dichterbij hoopten te komen ook een meter verder te raken.

 

Om heel duidelijk te zijn, wij hebben dus geen hekel aan kinderen, maar zijn bewust een kinderloos stel en dat willen wij ook heel graag zo houden.

Wij genieten van onze vrijheid en vooral van elkaar en als wij een keer het pontje pakken willen wij genieten van het mooie uitzicht over het IJ en datgene zich bevind aan de kades.

Wij zijn er dus niet voor om op een kind te passen en deze 15 minuten aandacht te geven enkel omdat de betreffende ouder zijn/haar neus drukt en meer waarde hecht aan zo’n pleuris telefoon.

Oh ja en wij  zijn trouwens de trotse Oom & Tante van 2 fantastische donders waarmee we de grootste lol hebben als ze bij ons op bezoek zijn of wij juist bij hun.

Daarnaast heb ik ook nog 2 “leen” neefjes die ik een paar keer per jaar zie als ik blijf overnachten vanwege een pop quiz in mijn oude geboortestreek en het altijd gezellig bankhangen is met die 2 terwijl de laatste Cars film kijken of op de grond een lego landschap maken.

Maar zelf hebben wij dus geen kinderen en als wij vrij zijn in het weekend is het niet de bedoeling om ons met die van jouw op te zadelen.

 

Noem het van mijn part kinderachtig, maar laat ons gewoon lekker met rust en ik beloof je dat je geen kind aan ons hebt.